15th Ekim, 2014 | by Ozan İlginoğlu

Franco ve diziler..

İspanya 1920′li yılları çok sancılı geçirdi. Cumhuriyet tek adam sayesinde rafa kalktı yerine otoriter “demokratik” sistem geldi. General Franco dönem içinde esti, gürledi. Ve meşhur sözü “ben ülkeyi 40 yıl futbolla yönettim” olmuştur. Gerçekten İspanya o dönemde ekilen tohumlarını şimdi biçmiştir. Biçmeye de devam etmektedir. İspanyollara tek olumlu katkı “futbol endüstrisi” olmuştur. Her gün gazete ve radyolarda halk futbolla uyanmış gece yataklarına onla girmiştir. Alt yapı herkese yayılmıştır. Devlet politikası olarak kadınların çalışması yasaklanmış bol bol çocuk yapmaları telkin edilmiştir. Ve muhalif olan herkes vatana ihanetten içeri atılmış işkence görmüştür. 1940′lı yıllara gelindiğinde ikinci dünya savaşı hazırlıkları yapılırken Almanya’dan yana olmuş, diktatör değil kendini vatansever ilan etmiştir.

Tüm yenilikler yasaklı ve kontrol altında tutulmuştur. İnsanlar ne zamlarla ne baskılarla uğraşmış. Sabahlara kadar devam eden radyo programlarında takımlar kurtarılmış yeni teknik direktörler getirilmiştir. Franco dünya futbol endüstrisinin gelişmesinde bir mihenk taşıdır. Bugün eğer kapitalist düzen içinde sponsorluk varsa futbolcular milyon dolar ediyorsa ona şükranlarını sunmak zorundadırlar. Kimse sevmezken o hep kilise ve sermayeyi sevmiştir. Çünkü ne zaman iktidarı sallansa ya kilise taviz koparmıştır ya sermayedarlar. Şuan ki zengin sınıfın kapitali en fazla biriktirdiği dönem o zamandır. Diyerek anlatmaya devam edebilirim. Siz de okurken bir şeyi farketmiş olabilirsiniz. Ben bu anlatılanları bir yerden hatırlıyorum diyorsanız doğru yolda ilerliyorsunuz etrafınıza bakın!

İspanya’dan, Türkiye’ye gelirsek biz son 5 yıldan beri diziler ile yönetiliyoruz. Ondan önce 5 yılda Televole’ler sayesinde yönetilmiştik. Değişen birşey yok hep güdülen birileri var. Ama bazı öne çıkan farklar var. Aman ha yanlış anlamayın yukarıda yazdığım Franco dönemi benzerliği biz de katiyen yok! Kim derse iftira!!! Artık her hafta otomatik olan benzin zamları bizi etkilemiyor. Çünkü kendi dengesi içinde değerini bulacaktır, bize bağlı değil diyen bir zihniyet bazen Fatmagül, bazen Aslı bazen Ali ile bizi uyutuyor, beyinlerimizi uyuşturuyor. Kimse kardeşim bu denge nedir ben 5 lira verirken dışarıdan petrol alırken aynı şekilde Almanya’da neden 1 Euro verip aynı şekilde dışardan alıyor petrolü sormuyor. Çünkü eğitim sistemi içinde mantık ve felsefe zararlı, kafa karıştırıyor diye kaldırıldı. Neden sorusunu sormak artık büyük bir günah!

Bütün zamlar bir dengeye otomatik bir düzene bağlanmış ya, maaşlar, ssk bu otomatik düzene girememiş. Hala 2-3 bakanlar kurulu toplantısı ile yıllık %3-4 zamlar veriliyor, tamamen manuel…Ama olsun bu akşam acaba Muhteşem Yüzyıl’da neler olacak, Kurtlar Vadisi’nde Memati ölecek mi? Bunlar daha önemli. 10 yıl önce enflasyon varken domates 40 kuruşken, 10 yılda eksi enflasyonla domates olmuş 2 lira…Hangi ekonomik sisteme bağlıyız acaba! Ama onu bırakta kardeşim Vasfiye Teyze ne tatli kadın…

Bazı sosyologlar insanların terapi ve günlük sıkıntılardan uzaklaşmak için dizileri izlediğini söylüyor. Gelişmiş ülkelerde TV izleme 1 saat civarındayken çok gelişen ülkemde 5 saatlere çıkması sanırsam yakında enflasyon hesaplamasına da katılabilir. Çünkü enflasyon hesaplanırken akü, jenaratör, çivi katılıyor hesaba ama ekmek, süt, yağ katılmıyor. Biz hepimiz çivi ve çimento yiyoruz. Aman onu boşver de bu yeni başlayacak dizi çekimlerinde attan düşmüş bizim adam.

Bu konuşmaları her sabah otobüste duyuyorum, ayakta sıkış tepiş duran insanlar. Maaşını alamayan, sosyal güvenliği olmayan ablalar akşam kim kime tecavüz edecek onu merak ediyor. Çünkü bu baskılardan yoksullukta sanal da olsa uzaklaşmak kendini dünyadan soyutlamak istiyor. Yaşıtları emekli olup dünyayı dolaşırken o bir Türk olarak hala ikinci işin peşinden koşup kendisini 15 değil bir 20 yıl yönetmesini istiyor. O diziler gibi fazla karışık olmadan, cefa vermeden, uğraşmadan başından atmak istiyor. Ben uğraşamam onlar halleder bana dizilerimi versin bir de her yıl 30-40 lira zammı mı yeter….Bence de yeter…