Bir intiharın ardından düşündürdükleri!
Kishi Ryoichi
İnsanın hayatına son vermesi için aklen ve bedenen duygularını yitirmesi gerekiyor. Aslında büyük bir suçluluğun sonucudur, intihar. Çocuklarına iyi bakamadığını düşünen anne, ailesini geçindiremediğine kanaat getirmiş baba, sevdiğine yetmediğini düşünen sevgili, mesleğini yapamayan gençler vb. Her toplumun kendine has ahlak kültürü vardır. Kimi toplumlarda yalan söylemek en büyük suçken, kimin de hırsızlık…
Bizim toplumumuzda ise ne acıdır ki benimsediğimiz din İslam’da sürekli dile getirilen, hırsızlık, yalan, iftira vb. önemsizken, osurmak hatta hatta burun karıştırmak bunlardan daha çok ayıptır. Yani anlayacağınız biz şekle verdiğimiz önemi içeriğe vermiyoruz.
Dün internete bir haber düştü
İzmit Körfez geçişi asma köprüsünde cumartesi günü ‘Catwalk’ olarak bilinen halatın kopmasından kendisini sorumlu tutan Japon mühendis 51 yaşındaki Kishi Ryoichi intihar etti. Cesedi Yalova’nın Altınova İlçesi’ndeki mezarlık girişinde bulunan mühendisin intiharı ile ilgili not bıraktığı belirtildi.
Altınova Kaymakamı Nurullah Kaya, Japon mühendisin cesedinin bu sabah okula giden öğrenciler tarafından mezarlık girişinde bulunduğunu söyledi. İhbar üzerine sevk edilen sağlık ve güvenlik ekiplerinin yaptığı ilk incelemede, Kishi Ryoichi’nin maket bıçağıyla intihar ettiği belirlendi. Yapılan araştırmada, Japon mühendisin yanında not bulundu.
Mühendisin intiharından önce yazdığı notta halatın kopmasından kendisini sorumlu tutarak yaşamına son verdiği belirtildi. Mühendis Kishi Ryoichi’nin cesedi, otopsi yapılmak üzere Yalova Devlet Hastanesi’ne gönderildi. Soruşturma sürdürülüyor.
Son 5 yıl içinde maden faciaları, Gezi olaylarındaki polis tutumu vb. sonrası o kadar çok hayatlar karardı ki bırakın intiharı yetkililer çıkıp bir özür dilemedi, görevinden istifa etmedi! Bu haberi okuyunca ölen Japon mühendis Kishi Ryoichi’nin yerine bir Türk mühendisi koydum ve bu işin Japonya’da yapıldığını düşündüm. Böyle bir olay sonrası Türk mühendis ya sorumluluğu ve suçu ekip arkadaşlarına atardı ya da hiçbir şey olmamış gibi “kader ve kısmet” sözlerinin arkasına sığınırdı.
Bir toplumu, dolayısıyla kültürleri eğitim ile o toplumun bireyleri inşa ederler. Eğitim sistemimizin yerlerde süründüğünü görüyoruz ama zaten uluslararası örgütlerde bunu doğrulayan araştırmalar yapıyor. Yalanı, dolanı, hırsızlığı, arkadaşını aldatmanın ne olursa olsun kendi yolunu bulmanın öğretildiği eğitim sisteminde yetişen bireylerin kendini sorumlu hissetmesini beklemek büyük hayaldir.
Bu talihsiz olay da ne ölen ne de yaralanan olmuştur. Yani kopan halat sonucu doğrudan kimse zarar görmemiş, sadece görebilme olasılığı doğmuştur. Böyle bir olasılık başarılı bir mühendisin kendini sorumlu hissetmesini sağlayıp, kendi cezasını kendinin kesmesine neden olmuştur. Şunu da belirtmek gerek böyle bir sonucun olmasını dilemiyoruz. Yazının başında da yazdığım gibi böyle bir ruh hali sağlıklı da değildir. Buradaki mevzu sorumluluk, işe verilen önem ve insan sevgisidir.
Son 30 yıldır sistemli olarak çürütülen eğitim sistemimizin ürünleriyiz biz. Kendimi de bunun içine koyuyorum. Eğitim ve öğretim diye söylenir. Biz hep öğretme kısmına takılırız, sınavlarda hep bunu ölçerler. Neyi öğrendin diye!
Ya eğitim peki! Bir Japon bireyinin kaçta kaçı kadar eğitilmişizdir sizce? Dinimizi referans alırken, Japonların çoğunun mensubu olduğu Şintoizm ile karşılaştırmayız bile. Bizim dinimiz 4 ilahi dinden biridir. Sizce kaçımız bu dine layığız. İsmini bilmediğiniz, özelliklerini bilmediğiniz bir dine sahip kişi bu kadar gururluyken ya sen nesin?
